Jorn: 'Ik zat te huilen toen ik de podcast online had gezet'

Als je weinig mannen kent die huilen, dan heb je nu de kans om zo'n twintig mannen aan dat rijtje toe te voegen. Podcasthost Jorn van Vrijaldenhoven praat namelijk in zijn podcast met 'Mannen Die Huilen', voor zijn gelijknamige podcast. Iedere aflevering praat hij over emoties en mentale gezondheid met mannen uit zijn eigen omgeving, onbekende mannen, BN'ers en professionals. Onlangs heb ik Jorn gesproken over het ontstaan van de podcast, wat hij tot nu toe heeft geleerd van de gesprekken en de toekomst van zijn podcast.

Een jaar geleden ben je de podcast 'Mannen Die Huilen' begonnen, hoe is dat ontstaan?

''In 2021 ben ik tot een soort keerpunt gekomen in mijn leven. Na een lange periode van het onderdrukken van mijn gevoelens belandde ik na het nemen van drugs in een trip waar ik een soort vogelperspectief had op mijn leven. Daar ontdekte ik de mechanismes die ik had ontwikkeld om mijn gevoelens te onderdrukken. Ik realiseerde mij hoelang ik bezig was geweest met het opvoeren van de 'met-mij-gaat-alles-goed-show' en kon daar niet meer omheen. Die dagen daarna had ik zoveel gehuild.

Die openbaring zorgde ervoor dat ik ook meer met mijn vrienden begon te praten, terwijl wij het normaal altijd met over koetjes en kalfjes hadden. Doordat ik mijn muren liet zakken en mij kwetsbaar ging opstellen, maakte dat mijn vrienden hetzelfde deden. Dat zorgde voor verbinding en meer diepgang en werkte als een sneeuwbaleffect in mijn omgeving. Ik begon steeds meer aan de slag te gaan met mijn persoonlijke ontwikkeling en toen dacht ik 'Dit gun ik iedereen'. Ondanks de vele ontwikkelingen in de maatschappij is het nog steeds een stigma voor mannen om te praten over hun gevoelens. Om daar wat aan te doen, ben ik de podcast begonnen.''

Je was dus druk met het opvoeren van de 'met-mij-gaat-alles-goed-show', hoe zag dat er voor jou uit?

''Ik wilde dat niemand erachter zou komen dat het niet goed ging met mij en wilde continu anderen laten lachen. Je zou mij een soort kampioen kunnen noemen van het onderdrukken van mijn gevoelens, wat echt op een destructieve manier gebeurde. Ik vluchtte destijds in werk, sporten, alcohol, drugs en seks. Ik was mijzelf totaal voor de gek aan het houden. Ik was bang om te huilen, want in mijn ogen dacht ik 'mannen die huilen niet' en 'ik ben toch geen mietje, deze kant laat ik niet aan anderen zien'. Toen die blokkade eenmaal doorbroken was, voelde ik mij alles behalve een mietje, ik voelde mij juist opgelucht. Een vorm van bevrijding.''

''Ik vond het zo eng om mijn podcast te aankondigen, dat ik zat te huilen toen ik het online had gezet.''

Je was er dus gewend aan geraakt om die kwetsbare gesprekken met je vrienden te voeren, maar voor je podcast heb je ook mannen gesproken die je nog niet kende. Hoe was het voor jou om die gesprekken te voeren voor een camera en microfoon?

''Ja heel prettig eigenlijk. De podcast voelt een beetje als therapie. Dus als ik mijn muren kan laten zakken - wetende dat er andere mensen kijken - dan kan ik het overal. Dan kan ik dat ook met mensen die ik nog niet eerder heb gezien. De mannen die aanschuiven hebben allen hun eigen verhaal en delen openhartig over moeilijke situaties die zij hebben meegemaakt en hoe zij hiermee zijn omgegaan. Daar leer ik zoveel van. Van elk gesprek pak ik wel iets wat ik in mijn eigen leven implenteer. Dat ik denk 'Oh zo had ik er nog niet naar gekeken. Misschien kan ik dat eens gaan doen.' Als ik dan op een later moment een aflevering luister dan realiseer ik dat ik uiteindelijk die ene oefening of gedachte heb overgenomen.''

Heb je een voorbeeld van iets dat je hebt overgenomen?

''In de aflevering met Nigel zei dat hij elke ochtend een soort weerbericht met zijn vriendin doet. Dan vragen zij aan elkaar van 'Hey, hoe sta je er voor vandaag? Hoe voel je je?' Het zorgt er bij mij voor dat ik iedere ochtend bewust wakker word en check hoe ik mij op dat moment voel. Daardoor heb ik iedere dag steevast een gevoelskompas. Mocht dat een keer afwijken, dan heb ik dat in ieder geval meteen gesignaleerd en kan ik naar dat gevoel luisteren. Een kleine en simpele aanpassing, maar wel doeltreffend.''

''Het werd mij duidelijk hoe belangrijk het is om persoonlijke verhalen te delen, het zorgt ervoor dat anderen ook hun verhalen delen.''

Is er iets wat je niet had verwacht tijdens het maken van deze podcast?

''Zeker. Ik vond het zo eng om mijn podcast te aankondigen, dat ik zat te huilen toen ik het online had gezet. Ik was bang dat ik zou worden afgewezen en voelde mij ontzettend kwetsbaar dat anderen nu mijn 'geheimen' konden horen. Dus het was tegen mijn verwachtingen in dat ik lovende reacties kreeg en dat mensen best persoonlijke verhalen vertelden in mijn dm's op Instagram. Het werd mij duidelijk hoe belangrijk het is om persoonlijke verhalen te delen, het zorgt ervoor dat anderen ook hun verhalen delen.

Ook had ik niet verwacht dat er echt een band ontstaat met de mensen die aanschuiven, terwijl je niet eens zo lang met elkaar zit te praten. De podcast duurt namelijk ongeveer een half uur. Desondanks stap je beide podcast wel kwetsbaar in, waardoor je denk ik ook sneller verbinding voelt met de ander. Dat ik mooie contacten aan de podcast overhoud was niet het doel, maar wel een mooie bijkomstigheid.''

Wie of wat zou je nog willen spreken in je podcast?

''Eigenlijk wilde ik vorig jaar voor de eerste aflevering Jan Geurts spreken, schrijver van Verslaafd aan Liefde. Dat is het eerste zelfhulpboek dat ik had gelezen na mijn 'openbaring'. Het voelde alsof iedere zin van dat boek voor mij persoonlijk was geschreven. Ik had Jan dus toen benaderd, maar hij zei dat 'ik het over een jaar nog eens mag proberen'. In april is dat jaar voorbij, dus dan ga ik het natuurlijk nog eens proberen.''

Daarnaast noemt Jorn tv-persoonlijkheid Dave Roelvink als voorbeeld, iemand die open is over zijn problemen met zijn verslaving. ''Het lijkt mij ook niet makkelijk om dat mee te maken terwijl je continu in de spotlights staat en mensen schrijven 'Zie je wel?' wanneer je een terugval hebt. Dat lijkt mij moeilijk en eenzaam. Ook lijkt het mij interessant om mannen in de topsort te spreken, omdat dat nog een vrij masculiene wereld is waar weinig ruimte lijkt voor gevoelens. Ik zou dit onderwerp graag vanuit verschillende hoeken willen belichten, dus niet alleen bekende of onbekende Nederlanders, maar ook wetenschappers, medici en ervaringsdeskundigen.''

Wat hoop je met je podcast te bereiken?

''Dat mannen zich gehoord voelen, dat zij weten dat zij er niet alleen voor staan en ook over hun problemen mogen praten. Je bent niet raar en je bent zeker geen mietje. Ik hoop dat de boodschap van de podcast zich meer gaat verspreiden en dat het stigma wordt doorbroken. Maar dat kan natuurlijk niet alleen met mijn podcast, ook niet alleen met jouw platform, maar door meerdere initiatieven - en juist samen. Het is natuurlijk ook niet alleen een probleem in Nederland, maar ook globaal. Daar zou ik graag mijn steentje aan willen blijven bijdragen op deze manier. Als er maar één man is die ik heb kunnen helpen is mijn doel al bereikt. Eigenlijk heb ik dat doel inmiddels al wel bereikt, maar ik blijf doorgaan hoor.''

Benieuwd naar de podcast van Jorn? Je kunt de podcast 'Mannen Die Huilen' beluisteren via Spotify of bekijken op Youtube.